Hoe wij solliciteren (1) - contouren

Hoe solliciteren we nu eigenlijk? En nog belangrijker: Hoe solliciteer ik, en kan ik wat van anderen leren? Dat was de eerste gedachte achter het starten van een beperkte enquete onder 45-plussers. Een eerste impressie. - Erik Hoorn

WIJ

In de periode tussen 3 tot 12 juni hebben 83 personen aan de enquete deelgenomen, vermoedelijk uitsluitend leden van de linkedin groep 45+  en de vereniging TalentPlus - een landelijke vereniging van werkzoekende HBO-ers en WO-ers van 45 jaar en ouder. De samenstelling op basis van leeftijd is als volgt:



"Wij" hebben de volgende hoogstgenoten opleiding:






En "wij" hebben in het algemeen gewerkt in functies die corresponderen met ons opleidingsniveau, of zelfs functies die hierboven uit staken.

Werkloosheidsduur is zorgelijk

 Meer dan de helft van de deelnemers is langer dan een jaar op zoek naar werk. Wat was ook alweer de quote? "Als je meer dan 12 maanden zonder werk zit, dan zijn jouw kansen verdampt". Zorgelijk dus:

 We moeten het zelf maar uitzoeken - het goede nieuws: we doen dat dan ook

Tenzij jouw werkgever over de kop is gegaan, of als jij wegens disfunctioneren bent uitgerangeerd dan staat in negen van de tien CAO's zoiets als: "De werkgever spant zich in om de werknemer van werk naar werk te begeleiden". De praktijk is iets minder poëtisch:



Ongeveer een kwart van de deelnemers heeft deelgenomen aan een professioneel begeleidingstraject, de rest zoekt het zelf uit - al dan niet vrijwillig.

Beetje bange netwerkers

We zijn een beetje bang om op de huid van de doelgroep (onze toekomstige leidinggevende) te kruipen en om onszelf te verkopen. We hebben begrepen dat Linkedin het medium van vandaag is, en we gebruiken het ook intensief, maar onszelf laten introduceren bij een bedrijf....nou nee. En de sollicitatie: liever laten we het bij een geschreven sollicitatie, maar de mogelijkheid om ons van te voren te verkopen, de klik te maken met de manager door hem op z'n directe nummer te bellen - Brrrrrr!!!  De weinigen die wel bellen, die bellen met de HR afdeling, en dat is jammer.





 We zetten onszelf keurig in de etalage, maar we gebruiken niet alle mogelijkheden om ons te positioneren als een waardevolle collega, getuige het feit dat het middel om deel te nemen aan vakinhoudelijke discussies maar in 10% van de gevallen wordt ingezet. En netwerkborrels waar werkgevers zijn, of andere gelegenheden waar werkgevers ontmoet kunnen worden wordt maar in 7% van de gevallen ingezet.

Een doorgaans correcte - maar onpersoonlijke afwijzing

Wellicht door de logische toevloed van veel sollicitanten draaien de HR afdelingen van bedrijven overuren. Het merendeel van de bedrijven laat het bij een zeer generieke afwijzing die alles afdekt. Een doorverwijzing, of persoonsgerichte adviezen om alsnog een kans te maken bij het bedrijf zelf of een zusterbedrijf komt nauwelijks voor.

Lange adem nodig en we doen ons best

 Het vraagt nadere analyse, maar tussen de 2 en 4 procent van de sollicitaties resulteert uiteindelijk in een eerste gesprek. Ga er maar aan staan! Zetten we het af tegen het sollicitatietempo, dan ontstaat het beeld dat we doorgaans ons best doen:





Meer dan de helft van de helft van de deelnemers solliciteert minimaal eens in de week of vaker.

Integrale doorkijk

In alle redelijkheid kan gesteld worden dat er sprake is van een uiterst bedenkelijke situatie. De kans om via solliciteren op gesprek te komen zijn klein, en onze deelnemers zijn lang werkloos. Doorzakken naar de WWB of IOAW is een reëel scenario voor velen. Het kost ons moeite om uit de comfort zone (als die uitdrukking al gepast is) te komen: netwerken of een werkgever "koud" benaderen is eng, en onszelf vermarkten met mix aan tools gebeurt te weinig.

Vervolg

Er moeten meer analyses plaatsvinden, met name het correleren (verbanden zoeken) tussen gedrag, beleving en resultaten met zaken als duur van de werkloosheid, leeftijd, en andere factoren. Door onszelf te leren kennen kunnen we -bijvoorbeeld- onze trainings en coachingsprogramma's aanpassen. Het analyseren is zeer arbeidsintensief, maar ik beloof iedereen dat ik de resultaten met u deel.

En: overduidelijk is dat er wat aan de hand is. Onmiskenbaar. Mensen die goed opgeleid zijn, aantoonbaar hun best doen om aan werk te komen, maar toch langs de kant staan. Lang aan de kant. Hoe zorgen wij ervoor dat de spelers op het maatschappelijk speelveld eindelijk adequate maatregelen nemen? U ziet het resulktaat van 5 jaar crisismaatregelen. Er is alle reden tot zorg.